وقتی نوبت به سخت‌ترین وعده های انتخاباتی می‌رسد!

سیاست داخلی در شرایط پسا تحریم؛
وقت آن رسیده که دکتر روحانی همانطور که شخصا پیگیر پرونده هسته ای بود و بهترین ها را برای این امور انتخاب کرده بود، حال شخصا به سیاست داخلی رسیدگی کند. شخصا به وزارت کشور رسیدگی کند و بهترین ها را برای وزارت کشور انتخاب کنند و به استانداری ها و فرمانداری ها توجه ویژه کنند. شخصا از تندروی تندروها جلوگیری کند و با آنان برخورد کنند. جلوی زورگویی ها در برابر قانون ایستادگی کنند تا کسی نتواند مراسم ها، سخنرانی ها وحتی کنسرت هایی را که از مراجع قانونی مجوز کسب می‌کنند، لغو کند.
 

کوروش یعقوبی: دکتر حسن روحانی از مردادماه 92 که اداره امور را در دست گرفت توجه ویژه ای به مسئله پر مناقشه ی هسته ای داشت. تا جایی که در اولین اقدام، دکتر محمد جواد ظریف دیپلمات کارکشته و سفیر سابق ایران در سازمان ملل و عضو اسبق تیم مذاکره کننده ایران در پرونده هسته ای که در دوران محمود احمدی نژاد بازنشسته شده بود را به عنوان وزیر پیشنهادی به مجلس معرفی کرد. سپس رسیدگی پرونده را از شورای امنیت ملی به وزارت امور خارجه محول کرد و شخص وزیر را به عنوان سرپرست مذاکره کنندگان انتخاب نمود. دکتر روحانی بارها در سخنرانی ها و مصاحبه های‌شان به صراحت اعلام کردند که شخصا پیگیر پرونده هسته ای هستند چرا که سابقه ایشان در جریان مذاکرات هسته ای بین سالهای 1382-1384  و همچنین شعارهای ایشان در زمینه روابط ایران با سایر کشورها نقش به سزایی در کسب آرای ایشان داشت.

سرانجام در آستانه اتمام سال دوم دولت، بالاخره تیم مذاکره کننده موفق شد پرونده جنجالی اتمی ایران را به سرمنزل مقصود برساند، تا بتواند با 6 کشور قدرتمند دنیا به یک توافق جامع برسد و نیز بتواند از حقوق به حق ایران دفاع کرده و جامعه جهانی را به این اطمینان برساند که ایران به دنبال ساخت سلاح هسته ای نیست و صرفا قصد بهره گیری صلح‌آمیز از انرژی هسته ای را دارد.

شاید بتوان به جرات گفت پرونده هسته ای ایران در انتخابات ریاست جمهوری سال92 نقش مهمی در پیروزی یا شکست کاندیداها داشت. اگر رییس دولت اصلاحات با شعار جامعه مدنی و محمود احمدی نژاد با شعار عدالت محوری توانستند پیروز انتخابات شوند، حسن روحانی نیز با توجه به سابقه و شعارهای انتخاباتی‌اش (به خصوص شعار چرخش سانتریفیوژها و چرخ زندگی مردم به صورت همزمان) در رابطه با پرونده هسته ای پیروز انتخابات شد و همین موضوع زمینه ساز شکست رقبای وی گردید. یاد آوری مناظرات تلویزیونی سال 92 به جد تایید کننده این مطلب است که سایه پرونده هسته ای بر انتخابات ریاست جمهوری سنگینی میکرد.

پرونده هسته ای ایران که 13 سال به درازا کشید و سه دولت را درگیر خود کرده بود سرانجام با تصویب قطعنامه 2231 در شورای امنیت سازمان ملل به پایان رسید و یک موفقیت بزرگ را نصیب ایران کرد. موفقیتی که حتما وزنه حامیان دکتر روحانی را در انتخابات مجلس سنگین خواهد کرد و نقش مهمی را در انتخابات سال 96 میتواند داشته باشد.

ماجرای هسته ای که توان دولت را در این دو سال گرفته بود سرانجام نتیجه ی خوبی در بر داشت و حال که شعارهای بین المللی دکتر روحانی به ثمر نشست، وقت آن رسیده که دکتر روحانی همانطور که شخصا پیگیر پرونده هسته ای بود و بهترین ها را برای این امور انتخاب کرده بود، حال شخصا به سیاست داخلی رسیدگی کند. شخصا به وزارت کشور رسیدگی کند و بهترین ها را برای وزارت کشور انتخاب کنند و به استانداری ها و فرمانداری ها توجه ویژه کنند. شخصا از تندروی تندروها جلوگیری کند و با آنان برخورد کنند. جلوی زورگویی ها در برابر قانون ایستادگی کنند تا کسی نتواند مراسم ها، سخنرانی ها وحتی کنسرت هایی را که از مراجع قانونی مجوز کسب می‌کنند، لغو کند.

مسلما دانشجویان شاهد تغییر اندک فضای دانشگاه‌ها بوده‌اند اما این مقدار کافی نیست و دانشگاه های ما باید پرشور تر در صحنه سیاست داخلی حضور یابند و این مستلزم حمایت های مسئولین امر و در راس آنان دکتر روحانی می‌باشد تا تندروها نتوانند دانشجو را ساکت کنند. همانطور که دکتر روحانی توانست جلوی تندروهای داخلی و دلواپسان هسته ای را بگیرد و توافق را به سرانجام برساند پس حتما می‌تواند مقابل دلواپسان داخلی نیز قد علم کند و اجازه ندهد هزینه ی فعالیت های سیاسی، اجتماعی و هنری بالا برود.

امروز که پرونده هسته ای حل شد و پا به شرایط پسا تحریم گذاشتیم از دکتر روحانی انتظار می رود همانگونه که شعار های انتخاباتیش در زمینه روابط جهانی را فراموش نکرد شعارهای مربوط به سیاست داخلی را نیز به فراموشی نسپارد و برای تحقق شعارهایش، خود نظارت جدی بر آنان داشته باشد تا شاهد آن نباشیم که پس از گذشت دو سال از عمر دولت همچنان طرفداران و حامیان و همفکران دولت گذشته در دولت دکتر روحانی رفت و آمد دارند و بعضا پست های مهمی را نیز اشغال کرده اند و اجازه نمیدهند فضای باز سیاسی مورد نظر حامیان دکتر روحانی به واقعیت تبدیل شود و هرچه را خود می‌پسندند به مردم نیز بالاجبار تحمیل کنند. آری. وقت آن است تا خود دکتر روحانی به مانند وزارت خارجه بر مدیران وزارت کشور نظارت کند و اجازه ندهد تندروها، تندتر از دیروز حرکت کرده و طعم شیرین انتخابات 92 و پس از آن، توافق هسته ای  را بر مردم تلخ کنند.پویش